.
.
.
Εσύ γλυκιά,εσύ τρανή,εσύ κοσμοπλανεύτρα.
Εσύ αποκούμπι της ζωής, τον λογισμό μου μέτρα.
Όπως μετρώ την μοναξιά, τις ώρες που με δέρνει
στο νου μου έρχεται,η γλυκιά γεύση που στα χείλη μένει.
Εσύ μερέντα απαλή, με το καρβουδιστό φουντούκι
που μου θυμίζεις τις πενιές, από εξάχορδο μπουζούκι,
εσύ ανάσα της ζωής, στα ζόρια συνοδεία,
εσένα έχω στην καρδιά και σαν εσέ,καμία