Είναι η Πετρουλάκη στο μπαλκόνι και καπνίζει. Χτυπάει η πόρτα. Παίρνει μία τελευταία "Τζούροβιτς", φτιάχνει το "Μαλίκοβιτς" και ανοίγει. Είναι ο Τζόρτζεβιτς.
– Ωωω, "Περάσοβιτς" του λέει.
– Ο Ίβιτς;
– Ο Ίβιτς από τότε που με "Βαρεσάνοβιτς", "Μπάγιεβιτς" (ή Μπάεβιτς που λέει κι ο Αλέξης ο Σπυρόπουλος).
– Που θα κάτσουμε στο "Ντίβατς" ή στο "Ράτζα";
Κάθονται στο "Ράτζα".
– Να φέρω κανά "Σαμπανάτζοβιτς" να πιούμε;
– Φέρε.
– Να φέρω και κανά "Μιλόγιεβιτς" να φάμε;
– Και δεν φέρνεις.
Εκεί που τρώει το "Μιλόγιεβιτς", του κάθετε ένας "Κούκοτς" στο λαιμό. Πίνει πίνει "Σαμπανάτζοβιτς" γίνεται "Τάρλατς". Κλείνει τα "Κουρτινάιτιτς" και την αρχίζει στο "Πάσπαλιε".
– Άσε το "Πάσπαλιε", είσαι πολύ "Αλάνοβιτς".
Εκείνη την ώρα μπαίνει ο Ίβιτς, τους βλέπει και παθαίνει "Σοκ". Αρπάζει μία "Πέτροβιτς", την πετάει, "Ζντοβτς" την τρώει στη "Μιτόσεβιτς" και "Πέσοβιτς" σε "Κόμαζετς".